به وقت کراسه

همیشه فضای دنج کافه ها را دوست داشته ام،جایی که همیشه بوی خوب قهوه می دهد و وسط کافه هم یک پیانو جا خوش کرده و تو میتوانی به صدای خوب و آرام پیانو گوش دهی...

کافه کتاب ها از کافه های معمولی دوست داشتنی ترند،جایی که با کلی کتاب خوشگل عجین شده باشد و بوی خوب قهوه در فضایش بهترین جایی است که می تواند مرا به سمت خودش بکشاند

کافه کراسه یکی از بهترین کافه های تهران است که بین ماها معروف است به "پاتوق بچه مذهبی ها"

کافه ای که یک روز در میان زنامه و مردانه است و فضایش بی نهایت آرام و صمیمی و عالی است...جایی که تو میتوانی بعد از یک روز خسته کننده و کلاس های زجرآور(!) به آنجا بروی و خستگی درکنی و در کنارش هم به غذای روحت برسی

پیشنهاد من به تهرانی های همشهری ام کافه کراسه است که مطمئنم با یک بار رفتن مهمان دائم و همیشگی اش می شوند

پ.ن؛پیشنهاد دیگرم برای همشهری ها کافه اوریانت و کافه کتاب مرکزی است که هردو در انقلاب هستند

اگر رفتید،خوش بگذرد

 

دلم تنگــ غروب کربلاستــــــ

غروب ها که می شود یاد کربلا می افتم،یاد بغض و اشکی که وقت غروب به سراغت می آمد و همرنگ می شد با آسمان خونین رنگ کربلا

قبل از رفتنم به کربلا عکسی دیده بودم درباره غروب کربلا ؛ باخودم میگفتم خب غروب که غروبه مگه غروب هر شهری با کربلا فرق داره؟

فرق داشت،کربلا که رفتم و غروبش را با چشم های خودم دیدم فرق داشت

با غروب های تهران فرق داشت

با غروب همه جا فرق داشت

غروب کربلا "غروب کربلا" است

باید ببینی اش تا حس کنی چه می گویم و منظورم چه طیف رنگی در آسمان عراق است که انقدر دل آدم را میلرزاند...

#فوتو بای می

#غروب اربعین 91

 #کربلا

هدیه

در زندگی آدم هایی هستند دوست داشتنی،که حتی فکرکردن بهشان حالت را خوب می کند و سرحالت می آورد،آدم هایی که حواسشان به تو هست و خالصانه دوستت دارند

اینکه زندگی ات پرباشد از وجود این آدم ها،خودش یک خوشبختی چشمگیراست که باید بخاطرش خدارا هرلحظه شکرکرد

ومن خوشحالم و خداراشاکرم بابت وجود چنین آدم هایی در زندگی ام که روحم را تازه می کنند و همیشه درهرکجا که باشند به یادم هستند

هدیه زیر،هدیه ای است دوست داشتنی و عزیز از دایی جانم که تنها 9 سال از من بزرگ تر است و برایم فرقی با برادر ندارد و خوب میداند که من چه چیزهایی دوست دارم

اینجا جایی است برای تشکراز دایی جانم که همیشه به یادم بوده و هست !

ممنون که هستی...

پسری صبح قیامت

روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که رویش

به درخشندگی ماه که عباس عمویش

روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که مجنون

پسری داشت که می‌رفت و نگاه تو به سویش

پسری خوش قد و قامت، پسری صبح قیامت

روضه‌خوان گفت که در باد پریشان شده مویش

آسمان بار امانت نتوانست کشیدن

که بریدند خدایا که شکستند سبویش

روضه‌خوان تاب نیاورد، عمو آب نیاورد

روضه خوان آمد و زانو زد و بوسید گلویش

+شعرازوبلاگــــ الهام بانوی عزیز